“Δεν θέλω κανένα μαλάκα να εκφράσει την βαθιά οδύνη του για τον άδικο χαμό μου.Ειδικά κάποιον άθλιο εντολοδόχο δημοσιογράφο που αλλοτριώνει κάθε είδηση επειδή εξυπηρετεί οικονομικά/πολιτικά συμφέροντα με ολοφάνερες πια σε όλους σκοπιμότητες.
Δεν θέλω να φανταστώ πως θα εκφράσει την βαθιά οδύνη του με τρεμάμενη φωνή ο εκάστοτε εγκληματίας πολιτικός από τα έδρανα της βουλής ή ακόμα πιο hardcore από τηλεοπτικό παράθυρο. Ο εθνικός προδότης που δεν σεβάστηκε ούτε λεπτό την ζωή μου και θα πενθήσει για το θάνατο μου; Ε όχι!
Ούτε του κόσμου την οδύνη θέλω γιατί κι αυτοί παρτάκηδες είναι. Για το συμφέρον είναι στο δρόμο και όχι για το γενικό καλό. Αλλιώς θα αντιδρούσαν πολύ νωρίτερα, με διάρκεια και εντός της καθημερινότητας τους. Και ως όχλος δεν μπορεί να αξιολογεί τα συμβάντα γύρω του, παρά μόνο με ιδιοτέλεια να ταλαντεύεται από δω κι από κει, όπου φυσάει το ρεύμα.
Τέλος, κανείς να μην βρεθεί να πει στην μάνα μου ότι πέθανα σαν ηρωίδα. Να της πουν πως το παιδί της ήταν ένα βλαμμένο που βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή. Πως υπήρξαν εκατομμύρια μαλάκες που έπεσαν ακούσια ή εκούσια για την ελευθερία. Ουου… Από τότε που άρχισε να καταγράφεται η ιστορία. Πολλοί μαλάκες λέμε… Για να γίνει τι? Όχι μόνο οι Έλληνες (ακολουθούν κι άλλοι, είμαι σίγουρη), όλοι οι άνθρωποι σήμερα ζούμε ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ! Και οι φλόγες που μας περιτριγυρίζουν εμάς είναι ανθρωπόμορφες. Και η ασφυξία μας δεν διαρκεί λίγα λέπτα, αλλά χρόνια πολλά. Έχουμε ζαλιστεί από τις παγκόσμιες πολιτικοκοινωνικές αναθυμιάσεις και δεν διατηρούμε την διαύγεια μας. Θα συνέλθουμε ποτέ? Ή μήπως είναι καλύτερα να καούμε επιτέλους…
Στο μυαλό μου η αλλαγή δεν ταυτίζεται με την οργή. Ούτε η επανάσταση με το χάος, αλλά με εσωτερική αναζήτηση, συναισθηματική νοημοσύνη, πνευματική ολοκλήρωση και κοινωνική ευαισθησία.”
«Διακινδυνεύοντας να φανώ γελοίος, επιτρέψτε μου να πω ότι ο αληθινός επαναστάτης οδηγείται από ένα μεγαλειώδες αίσθημα αγάπης. Είναι αδύνατον να σκεφτώ έναν γνήσιο επαναστάτη χωρίς αυτή την ιδιότητα.»
Τσε Γκεβάρα
